Kristoffer is onvruchtbaar: “Mijn wereld viel in een toen zij mij dit vertelden”

Begin 2017 krijgt Kristoffer Vitting-Seerup een bericht van zijn dokter waardoor zijn hele wereld instort. De e-mail bevat nieuws dat de grootste en belangrijkste droom van hem en zijn vrouw Sabrina ouders te worden in een nachtmerrie verandert: Kristoffer is steriel. Op dat moment zijn ze negen maanden aan het proberen om zwanger te worden.

“Ik stortte helemaal in. De consequenties waren veel te groot. We meldden ons ziek, lagen op de bank en probeerden elkaar te troosten. Het was altijd “wanneer”, nooit “of” we kinderen zouden krijgen. Daarom was het nieuws zo overweldigend”, zegt de 33-jarige Kristoffer, die met Sabrina en hun anderhalf jaar oude dochter Meta in Kopenhagen woont.

De daaropvolgende maanden zijn een wazige mist van onhandelbaar verdriet. Want wat doe je, als je droom in duigen valt? Moeten ze wel kinderen krijgen? Moeten ze wel bij elkaar zijn?

“Gedurende die tijd ging ik door een hel. Ik verlies de controle over mijn emoties, wat me volkomen onbekend is. Ik raak bij het minste extreem overstuur. Ik ben bang dat Sabrina besluit mij te verlaten. Misschien wil ze liever iemand die wel kinderen op de wereld kan zetten.”

Voor de rest zijn Kristoffer en Sabrina klaar om een gezin te stichten. Ze kennen elkaar sinds de middelbare school en hebben vele jaren gewerkt aan de droom om ooit samen kinderen te krijgen. Om het nog erger te maken, komen verscheidene vrienden in deze periode met het nieuws dat ze zwanger zijn. Dat is een extra uitdaging voor het stel. Zoals Kristoffer het beschrijft: “Waarom kunnen zij het wel en wij niet?”

De ondubbelzinnige boodschap van de dokter verpletterde de droom om op traditionele wijze kinderen te krijgen. Sabrina en Kristoffer moeten een andere oplossing vinden.

Terwijl Sabrina en Kristoffer proberen een weg te vinden in hun nieuwe realiteit, besluiten ze open te zijn over hun situatie. Ze vertellen het al gauw aan hun vrienden en familie en ze krijgen steun en begrip. Tegelijk met de openheid komen nieuwe inzichten bovendrijven. Namelijk het aantal verhalen dat ze horen over andere stellen in hun netwerk die worstelen met vruchtbaarheidsproblemen.

“Er zijn zoveel mensen die hulp nodig hebben om zwanger te worden. Waarom praten we er niet over? In het bijzonder omdat het zo’n wijdverspreid probleem is? Misschien kan onze openheid anderen helpen”, overwegen Kristoffer en Sabrina, nu ze de crisis van hun leven onder ogen zien.

Ze ondervinden aan den lijve dat het taboe rond onvruchtbaarheid springlevend is. Misschien komt er ooit een keerpunt, maar er is nog een lange weg te gaan.

“Het onderwerp is erg gevoelig en privé, daarom hebben we de neiging het met niemand te delen. Als samenleving worden we nog steeds sterk beïnvloed door de stereotypen van wat het inhoudt om een echte man te zijn. Het idee is dat een echte man kinderen kan verwekken. Daarom kunnen ik en vele anderen geen echte mannen zijn. Het is schadelijk op zoveel verschillende niveaus”, zegt Kristoffer.

In de daaropvolgende maanden herpakt het stel zich en gaan ze allebei in therapie. Sabrina kondigt al snel aan dat ze open staat voor een spermadonor. Kristoffer daarentegen heeft tijd nodig om er over na te denken. Na vier maanden zijn ze er klaar voor om een grote beslissing te nemen. Ze komen tot de conclusie dat hun droom om kinderen te krijgen belangrijker is dan het doorgeven van Kristoffers genen.

Kristoffer maakte zich echter zorgen over zijn toekomstige relatie met een kind dat met de hulp van een spermadonor is verwerkt.

“Ik moest er zeker van zijn dat ik er geen spijt van zou krijgen. Als we de beslissing zouden nemen, zou het nooit mijn relatie met het kind mogen beïnvloeden. Stel je voor dat ik naar het kind keek en dacht: “Dat is niet echt mijn kind.” Nu ik eraan terugdenk, realiseer ik me dat het angst was en een irrationeel gevoel. Gelukkig heb ik me nooit daadwerkelijk zo gevoeld.”

Hoe dan ook, het gezinsleven van het stel zal anders zijn dan waar ze jaren van gedroomd hadden. En Kristoffer zal zijn genen niet kunnen doorgeven. Hij moest aan dat idee wennen.

“Ik moest de opvatting van vader zijn uitbreiden. Je hebt de genetische vader en je hebt de vader die verantwoordelijk is voor de zorg voor het kind. Je bent veel meer vader als je degene bent die er elke dag is. Dat is de echte vader en dat is mijn rol.”

De spermabank toonde een enorme selectie van honderden potentiële donoren. En hoe maak je die keuze? Kristoffer en Sabrina komen overeen elk één criterium vast te stellen waartegen de ander geen veto kan uitspreken. Kristoffer kiest voor opleiding, Sabrina kiest voor lengte. Op die manier kunnen ze de selectie beperken tot een handvol kandidaten.

Het stel deelt de eis dat het kind op hen moet lijken omdat ze dan in de toekomst “het gesprek kunnen bepalen”. Om die reden kiezen ze een donor die op hen lijkt en tegenwoordig hoort Kristoffer vaak de uitspraak: “Wauw, Meta lijkt erg veel op jou.”

“Het voelde heel kwetsbaar en overweldigend om een vervanger voor mij te kiezen. Hoe minder ik over de donor weet, hoe beter. Dat is waarom ik het extra materiaal bij het profiel niet heb bekeken. We hebben echter wel alles bewaard. Hoe echter de persoon is, hoe moeilijker het is”, zegt Kristoffer en voegt daaraan toe:

“Het is waarschijnlijk een verdedigingsmechanisme. Ik kan het materiaal in 30 seconden openen op mijn computer, maar ik raak niet in de verleiding. Ik hou het op een afstand, anders is het te moeilijk.”

In 2018 krijgen Kristoffer en Sabrina op kerstavond het allermooiste kerstcadeau: een positieve zwangerschapstest. Na anderhalf jaar en 14 behandelingen wordt Meta geboren in september 2019. Misschien wordt ze ooit een grote zus. Ze hebben extra eicellen opgeslagen in de kliniek voor het geval dat...

Als hij terugkijkt op het proces, was het zeer ingrijpend en veeleisend. Daarom vindt Kristoffer nu dat ze tijdens hun vruchtbaarheidsbehandeling een pauze hadden moeten inlassen. Omdat het zo’n intens proces was.

Daarom is zijn beste advies aan andere mannen die onvruchtbaar zo nuchter als de tijd te nemen:

“Het belangrijkste is dat je jezelf en je psyche onder controle houdt. Als je de beslissing te snel neemt, kan het een moeilijke ervaring worden. Geef het tijd. Je zult een echte vader zijn. Zoals iedereen zegt, genen daargelaten, Meta is MIJN dochter.”