Bewust alleenstaande moeder: van carrièredoelen naar babydromen
Helle Rasmussen droomde in de twintig niet van een gezin, zoals de meeste van haar vriendinnen. En nog minder van een baby krijgen in haar eentje. Maar toen haar zus moeder werd, begon Helle na te denken over haar eigen levenskeuzes.
Matilde Hansen
Helle Rasmussen was gefocust op haar carrière als advocaat. Ze hield van haar leven en genoot van de uitdagingen die bij haar werk hoorden. Maar toen haar zus moeder werd, begon Helle na te denken over haar eigen leven en toekomst.
“Ik wijdde mijn tijd aan het oplossen van andermans problemen. Ik begon me af te vragen of dit was wat ik wilde in mijn leven of dat een eigen gezin me gelukkiger zou maken.”
Vanaf dat moment veranderden haar prioriteiten. Ze wist dat ze op een dag moeder wilde worden.
Haar vriend wilde niet nog meer kinderen
Een paar jaar later had Helle een relatie met een man van wie ze hoopte dat hij de vader van haar toekomstige kind zou worden. Hij had al twee kinderen uit vorige relaties. Desondanks hoopte Helle dat haar droom om een gezin te stichten nog steeds mogelijk was. Ze was er kapot van toen bleek dat haar vriend niet nog een kind wilde. Helle moest uitzoeken wat voor haar het belangrijkst was, moeder worden of haar relatie. Het was een moeilijke beslissing.
“Ik voelde me verscheurd tussen twee gevoelens. Aan de ene kant had ik het rationele gevoel dat hij niet de ware voor mij was. Hij kon tenslotte mijn grootste wens niet vervullen. Aan de andere kant voelde ik een irrationele vraag op mijn gemoed wegen. Zouden we voor altijd samen zijn als het krijgen van een baby niet aan de orde was?”
Uiteindelijk kon Helle haar droom om zelf een baby te krijgen niet opgeven. Na een relatie van drie jaar ging het stel uit elkaar.
Op zoek naar de vader van haar toekomstige kinderen
Terwijl ze op zoek was naar de juiste vader voor haar toekomstige kind, begon Helle weer te daten.
“Ik ging wanhopig uit met mannen in de hoop mijn ware zielsverwant te vinden om een gezin mee te stichten. De droom van een man en een kind beheerste al mijn gedachten en ik was er nog niet klaar voor om die op te geven. Het werd een tijdrovend project en ik had het gevoel dat ik tegen de tijd aan het vechten was.”
Ze heeft die keer niet de man van haar dromen gevonden. Terugkijkend gelooft Helle dat ze in de verkeerde gemoedstoestand verkeerde om een relatie te beginnen, zelfs als de juiste man was gekomen. Ze werd te zeer in beslag genomen door haar droom om een ander echt te leren kennen.
De beslissing nemen om een bewust alleenstaande moeder te worden
Terwijl ze naarstig op zoek was naar een toekomstige babyvader, merkte Helle dat vrouwen om haar heen ervoor kozen om alleen baby’s te krijgen. Ze had er nooit aan gedacht een gezin te stichten zonder man, maar het idee leek haar vreemd genoeg aantrekkelijk. Toch wist ze niet zeker of ze klaar was om de droom van een traditioneel gezin op te geven.
“Ik was zo gefocust op het vinden van de man en daarna het krijgen van het kind. De mogelijkheid om het om te draaien was niet in me opgekomen. Een kind krijgen zonder man en dan hopen dat er later een man in ons leven zou komen, werd een rationele oplossing.”
Vervolgens maakte Helle een afspraak bij haar gynaecoloog om over de mogelijkheden te praten. Ze was opgelucht dat de gynaecoloog haar aanraadde meteen te beginnen. Die boodschap gaf haar het laatste zetje dat ze nodig had.
“Ik was op een punt in mijn leven waarop ik het gevoel had dat ik veel te bieden had. Ik had het huis, de auto en de baan. Het enige dat ontbrak waren de man en het kind. Na een gesprek met de gynaecoloog voelde ik me zeker. Ik was klaar voor deze reis.”
Het vinden van een spermadonor die op haar leek was van vitaal belang
Helle begon haar zoektocht naar een spermadonor bij European Sperm Bank. Ze koos deze spermabank omdat haar gynaecoloog en veel vrouwen online haar die hadden aanbevolen.
“Het belangrijkste voor mij was dat de donor op mezelf leek. Eigenlijk keek ik alleen naar donoren met foto’s van hen als baby. Donorprofielen zonder foto’s hebben me nooit geïnteresseerd. Ik hield ook rekening met het gevoel dat ik kreeg bij donoren, aangezien ik iemand zocht die ik aantrekkelijk vond. Het moest iemand zijn met een persoonlijkheid waarmee ik in het echte leven als volwassene zou uitgaan. Het proces was bijna als online daten. Als de foto en het profiel me niet aanspraken, ging ik door naar de volgende. Deze factoren, samen met de medische voorgeschiedenis van de donor en zijn nationaliteit, waren echt belangrijk voor mij.”
6 inseminaties en 4 IVF-behandelingen later
Het jaar daarop onderging Helle 6 inseminaties en 4 IVF-behandelingen. Elke keer raadde haar arts haar aan een nieuwe spermadonor te kiezen om zeker te zijn dat het geen slechte biologische match tussen haar en de donor was die haar ervan weerhield zwanger te worden.
“Het was een zware tijd, emotioneel en financieel. Elke keer als een inseminatie niet lukte, dacht ik bij mezelf: “Is dit echt wat ik wil?” En elke keer was het antwoord ja. Dus ik bleef doorgaan.”
Bij de tiende poging had ze eindelijk geluk, dit keer was ze in verwachting van een tweeling. In week negen verloor Helle een van de twee kinderen. Maar het overgebleven kind werd steeds groter en sterker.
Alleenstaand en zwanger zijn was geen probleem voor Helle. Ze was voorbereid en ze had er goed over nagedacht. Ze wilde het proces zo graag alleen doorlopen, dat ze niemand anders erbij wilde betrekken. In oktober 2017 is ze bevallen van een prachtig dochtertje.
Nu gaat het goed met Helle en haar dochter. Helle is zo blij dat ze voor project baby heeft gekozen voordat ze de man van haar dromen vond.
“Dit is hoe het voor ons moest zijn. Ik ben zo geobsedeerd door haar en op dit moment kan ik me ons leven niet anders voorstellen.”